ته درّه!
دیروز بود. مثل هرروز نهارم روخوردم، دوشم رو گرفتم، قهوه ام رو نوشیدم و راه افتادم.
سرعتم زیاد نبود. ۶۰ تا بود .یکهو صدای عجیبی اومد و کنترل ماشین رو از دست دادم و رفت به سمت خاکریز. هرکاری کردم نتونستم کنترل کنم . خورد به خاکریز و باماشین پرت شدم توی دره.
چند ثانیه بیشتر نبود اما قد صدسال گذشت. تنها کاری که تونستم بکنم این بود که با تمام قوای جسمیم فرمون رو دودستی گرفتم که سرم ضربه نخوره و گفتم خدایا کمکم کن!
ماشین متوقف شد و سریع اومدم بیرون . همه‌چی ترسناک بود . دیدم سالمم و فورا زنگ زدم به برادرم گفتم و گفت سریع میام (۲۳۰کبلومتر اونودتر)
یه موتوری اومد و گفت باورم نمیشه زتده هستی! ولی من زنده بودم و هیچیم نشده بود .
توی شوک بودم. هنوزم توی شوک هستم. زنگ زدیم یدک کش اومد اما هیچ راهی برای رسیدن و نزدیک شدنش به ماشینم نبود. در واقع ته دره جایی برای ورود نداشت .
زنگ زدیم بیل مکانیکی اومد و راهی رو در کف دره ساخت! و پس از چندساعت تونستیم خارج کنیم ماشین رو .
نمیدونم چیشد که هیچی نشدم ولی واسم هنوز هم شوکه کنندست. تقرببا زنده موندن محاله اونجا .
۲۶ روز مانده به پایان طرح اجباری .
