۲۰ تیر ۴۰۴

با نام خدا.

مدتی هست که ملال روزها انقدر برمن روند که من رو از وبلاگم دور کرد . البته باید اعتراف کنم وبلاگ اعتیاد دارهو اگر مند روز کنارش بگذاری ، اعتیادش از بین میره و نوشتن بسیار سخت میشه

از اخرین باری که نوشتم خیلی خیلی خسته ترم . اوضاع مالیم افتضاح شده و از کار‌کردن توی کلینیکای کثیف و درصد پایین با تموم سلولای تنم متنفرم .

در کارم کلی میشرفت‌کردم اما کافی نیست. 

مهمترین چیزایی که هسن اینکه دقیقا سی روز دیگه طرحم تموم‌میشه . روانم و ارزوهام‌لاغر شد ازبس طرح‌گدروندن مزخرف و بی فایده است. شاید در فرصتی بنویسم که چقدر سمی ، بیفایده و رواتفرسا هست گذروندن طرح‌و البته دلسوزی و کار کردن واسه مناطق محروم. 

 

خبر دیگری که هست  اغاز رابطه‌ی عاطفیم هست . با یک خانم دکتر‌کوجولوی فرفری که سرسخت بود و دنیاش قشنگ، وارد رابطه شدم و همه‌جوره من رو تحمل میکنه و آدم سالم و اهل زندگی هست . 

در راه بازگشت از مشهد به طرحدونی هستم . زندگی در ایران یک کابوس بزرگ هست و کارمای بد بودنمون در زندگیهای قبلی بوده . همزمان‌که دارم‌مینویسم، خواننده‌ای کهنه بنام محشر/ دیجی مریم داره‌میخونه : " من دارم‌بهار بهار، میبازم به روزگار..

۱۲ بهمن ۴۰۳

۱. رسیدم به طرحدونی و میوه هارو شستم و ظرفهارو ‌. خونه نامرتبه و سرد. بعد از مدتی دوری و سبُک کاری، باید آماده ی تاب آوری و انعطاف واسه ی روزهای پیشِ‌رو باشم . شش ماه طرح مونده و باید فقط بگذرونم . واسه عصرها هم تلاشم رو بکنم بتونم حرکت تازه ای بزنم .

۲. تهران رو دوست داشتم . قدم زدن در یوسف آباد بارونی خواستنی بود .

کاش خیلی زود بتونم بهشتی تخصص قبول بشم . کاش

۳ . به اصرار مادرم به خونه ی برادر دیگم سر زدم . همچنان موجودات عجیبی هستند . خیلی سعی کردیم تحمل کنیم اما نهایتا دعوامون شد و ازش جدا شدم . سر چی دعوا شد؟ فوتبال :))

۴. با اینکه عاشق گربه‌ام اما پت مدنظرم اردک یا غاز سفید با پشت موئه . منتظرم بهار بشه و بگیرم . بسیار موجودات جذابی  هستند .

۵ . از فردا سعی دارم روی عادات جدیدی تمرکز کنم . شکر و کربوهیدرات (خصوصا برنج) رو حذف کنم و پروتئین و سبزیجات رو جایگزینشون کنم . به نظافت خونه بیشتر اهمیت بدم و به تیپ و ظاهر هم همینطور ‌.  با آدمهای بیشتری ارتباط بگیرم و تمرین سیاست کنم . 

۶. اگر فرصت کنم و انرژی داشته باشم، دوست دارم راجع به هرکدوم از وبلاگهایی که میخونمشون چندخط بنویسم .واقعا خوندن نوشته های وبلاگهای دیگه برای من لذت بخش هست .

۸ بهمن

۱. سفر خیلی خوب بود . تمیز بود و خلوت . روحم تازه شد . بیش باد .

۲. هفته ی پیش به مشهد سفر کردم و کلی خاطره تجدید کردم و تازه تر شدم .

۳. امروز میرم تهران . باید سعی کنم تازه تر بشم . نازک و پژمرده و تنها بودم . واقعیتش اینه که خیلی تتها شده بودم . یعنی آدم مناسبی نیست دور و برم تا ارتباط داشته باشم . و وقتی کسی نیست باید به خانواده پناه برد . حتا اگر سلایق متفاوت باشه . 

۴. حالم از کارکردن در طرح به هم میخوره . بیمار پشکل ماده الاغ رو داخل گوشهاش فرو کرده بود تا درد و عفونت دندونش کاهش پیدا کنه! 

کاش میشد روزی یک نفر رو خفه کنم . 

۵. از درمونگاه خارج شدم که دیدم خانم دکتر مرکز هم با شاسی ای که پدرش واسش خریده، خارج شد . 

ازم رد شد و مجددا آروم روند و سبقت گرفتم و اینکار رو چتدبار تکرار کرد و نهایتا ازم سبقت گرفت و لبخند ملیح پیروزمندانه ای زد . صحنه ی تراژیکی بود . اینکه همیشه اینا برنده میشن . اینکه هرچی گاز بدم بهشون نمیرسم .

۶. اوضاع مالی بدتر از قبل شده اما فدای سرم .

۷. اینهمه به خودم آسون گرفتم چون عید میخوام هیچکجا نرم و استراحت و مطالعه کنم .

۸. سه چهارتا قرارداد کاری مناسب پیش روم هست که اگر بشه خیلی جلو میفتم و واسه ی خودم کار میکنم . اما احتمالش کمه . 

۹. از بس در جاده های عجیب و غریب بودم که شبدیز خسته شده و اومدم سرویسش کنم . ۵۰ هزار کارکرد طی حدود ۴ ماه یعنی فشار زیاد .

 

25 دی ماه

۱. چهار روز مرخصی گرفتم و ویلای گرون قیمتی رو پیدا کردم و زدم به جاده تا برسم شمال. شاید برای بقیه گرون نباشه اما برای من درآمد یک ماهم بود ‌. دلیل گرونیش هم ساخل اختصاصیه . ساخل بزرگ، تمیز و خلوت ‌.اینکه کس دیگری نیست وچی بهتر از این؟ 

امیدوارم بتونم ریلکس کنم و رها بشم . دریا کمکم میکنه .

۲ . قهوه ام تموم شده و نسخ یکم قهوه ام و مدام حس میکنم یک چیزی در زندگیم کمه. کل ساری رو گشتم و قهوه پیدا نکردم . نمیدونستم انقدر معتادم .

۳. بهترین کباب کوبیده و گوشت عمرم رو خوردم . در تقی آباد که نزدیکی گرگان هست . کبابی بطیار ‌. واقعا چه کبابی . 

۴ . دلم تنگ شده بود برای سفر . برای خوشفازی . انقدر توی جاده خوندم و رقصیدم و داد زدم که صدام گرفت . خدا لعنت کنه آخوندارو که من رو زندونی کرده بودن.

۵. باید وقتی برگشتم سبکتر باشم . میو

15 دی ۴۰۳

۱. آشفته و مواج و تاریکم . خسته و کم حوصله هم هستم. خسته از وضعیت ‌. حتا به سرم رسیده بود که توقف خدمت بزنم و به جهنم‌دره‌ی دیگری برم . واقعا حوصله ی حمالی رو ندارم .

۲. یکی از بزرگترین اشتباهاتم، تعدیل شیفتهام در مرکز استان و برداشتن شیفت در شهر کویری بود . بخاطر جاده ی نامناسب اینکار رو کردم و درآمدم نصف شده و قراردادم پنج ماهش باقی مونده. 

درمانگاه سپاست و پرسنلش بسیار ناشی و بیشعور و پررو هستند. همکاران دندونپزشک دیگه هم حسود و ماله کشند . کاش بتونم فسخ کنم اینجارو .

۳. تنها کسی که درین دنیا دوستم داره برادرمه . اما مدتیه باهاش قطع ارتباط کردم چون اضطراب میداد به من. در امری که تخصصی نداشت مدام اصرار میکرد و من رو مضطرب ن

میکرد . ماکه همیشه تنها بودیم. انگار سرنوشت من همینه که همیشه تنها باشم و بودن هیچ کسی هیچ کمکی نکنه . گله ای نیست .

۴. طی یازده روز، دوبار لاستیکهای ماشینم پنچر شدند و نمیدونم کسی این کار رو کرده یا حادثه است؟

هفته ی پیش هم در ترافیک به ماشین کناری مالیدم و چندتومن هزینه ی صافکاری خودم و او شد .

۵. دو جفت کفش نو داشتم که یکیشون رو خیلی گرون خریده بودم . در جاکفشی دم در بودند که صبح بیدار شدم و دیدم که ای داد. شغالهای دم بریده کفشهای من رو جویدن و تکه پاره کردند . 

۶. برام سواله که ایا واقعا میاد روزی که غلظت این بدبختیها و فشارها و آوارگیها و بی پناهی ها کمتر بشه؟ واقعا گناه من چی بود؟ اینکه تک و تنها روی پای خودم ایستادم و در این مملکت خراب شده خواستم رشد کنم؟ چرا هرچی نگاه میکنم بهبودی ای نمیبینم؟ چرا این چاه همیق تر میشه؟

۷. میون اینهمه خبر بد، از معدودتربن لحظات زیبا و دلچسب، وقتی رود که دندون عقل نهفته ای جراحی کردم که وحشتناک سخت بود. افقی بود و تماس مستقیم با عصب داشت . عرق سردی بر پیشونیم نشسته بود و نهایتا موفق شدم و با تمام سلولهای بدنم لذت بردم. دیدن عصب هم زیبا بود . اگه اخوندای پدرسوخته میگذاشتن، کارم شراب زندگیمه . اگر اگر اگر اگر..

 

۸. من با اونهمه شوق زیستن واقعا خسته شدم. نکنه فیتیله‌ام تموم بشه؟