دوم خرداد

۱. امروز عصر یکهو دیسکانکنت شدم. باتری اجتماعی بودنم ته کشید و به همه چی تهوع دارم . رمان تهوع سارتر رو دارم زندگی میکنم انگار. دلم هیچی نمیخواد. تهی ام و نازک.

۲. این پسره ی پزشک خیلی یکجوریه. ادم بدی نیست ولی حوصله اش رو ندارم. هشتصد بار راجع به ۳/۳/۳ شوخی شوهر عمه ای تعریف کرد و خندید. 

۳. قو فردا به اتفاق دوستانش به دیدارم میان . البته قراره بپیچونیمشون و دونفره به تفرج بپردازیم. اگه دلم نمیترسید بهش میگفتم " گردن افراشته ام بر فلک از طالع خویش، کین منم با تو گرفته ره صحرا در پیش؟" اما نه. نه نه. باید استخونهای غمگینم رو جمع کنم و به استقبال قو برم. 

۴. برادرم بهترین مرد دنیاست اما رفتارش با فرزندش اشتباست و نمیدونم باید چطور این قضیه رو تغییر بدم. اختلاف نسل و عقاید یک دهه شصتی با هشتادی، بسیار عمیقه و هوشیاری زیادی میطلبه. چقدر سخته والد بودن.

۵‌. دیروز خانم خیلی مسن و مهربانی برای کشیدن دندونش اومده بود. اسمش " گل° بوته" بود. از اسمش تعریف کردم و گفت اسم خواهرم هم " گل° بادام " هست . 

۶.اینجا مصرف تریاک زیاده و با بی حسی تداخل داره و وقت من و خودشون هدر میره ‌. 

۷. ترکمنها یک قطعه موسیقی دارن به نام " دورنالار" یعنی دورناها . دلم میخواد همه چی رو رها کنم و بعد چندسال برم ترکمن صحرا و بنشینم کنار یک بخشی ترکمن تا برای من دورنالار بخونه و بنوازه‌ . 

۸. برای نت فورجی باید نزدیک چارصد متر راه برم . اینطوریاست که مثل ده سال پیش، پیامکی چت میکنم! 

۹. اینکه در جدی ترین حالت ممکنم هستم اما آدمها از شوخ بودنم میگن عجیبه ‌. 

۱۰. نهایتا یا تغییر میکنی یا تغییر تو رو.